Quo modo autem philosophus loquitur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? Duo Reges: constructio interrete.

Refert tamen, quo modo. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Sed quod proximum fuit non vidit. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?

Illi igitur antiqui non tam acute optabiliorem illam vitam putant, praestantiorem, beatiorem, Stoici autem tantum modo praeponendam in seligendo, non quo beatior ea vita sit, sed quod ad naturam accommodatior.

Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.
Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;
Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.

Non enim, quod facit in frugibus, ut, cum ad spicam
perduxerit ab herba, relinquat et pro nihilo habeat herbam,
idem facit in homine, cum eum ad rationis habitum perduxit.

Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis
insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt.

Restatis igitur vos;: Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.
Bork: Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Bork: Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?
Tria genera bonorum;: Quod quidem nobis non saepe contingit.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?